«جعبه سیاه تحول علمی باز شد!». این جمله شبیه یک آرزو یا یک رؤیا است. آرزوی همه کسانی که با پژوهش و علم و مخصوصاً تحول علوم انسانی سرو کار دارند. واقعا چگونه میتوان شاهد یک تغییر بنیادین در بنای علمی کشور بود؟ پاسخ به این سؤال فقط با باز شدن جعبه سیاه تحول علمی امکانپذیر است. ممکن است عطش دیرپای دغدغهمندان برای یافتن پاسخ، ایشان را به سوی حوزه-رشتههای مختلفی اعم از مدیریت تحوّل، سیاستگذاری علم و فناوری، فلسفه علوم اجتماعی، جامعهشناسی علم، تاریخ علم، مطالعات آموزش عالی و … سوق داده باشد ولی باز هم این عطش برطرف نشود. در این صورت باید طرح جدیدی درانداخت. طرح جدیدی که در این یادداشت از آن با عنوان «حکمرانی علم» و به طور خاص «حکمرانی علوم اجتماعی» یاد میشود.